Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013
Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013
Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013
Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013
Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013
Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013
Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013
Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013
Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013
Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013
Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013
Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013
Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013
Γλώσσα Δ΄ . Ενότητα 6 . Κεφάλαιο 3 . Ο αδελφός της Ασπασίας
Πατήστε
στην παρακάτω εικόνα για να μεταφερθείτε στην περσινή δημοσίευση:
Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013
Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013
Γλώσσα Δ΄ . Ενότητα 6. Κεφάλαιο 2: Το μεγάλο μυστικό
Πατήστε
στην παρακάτω εικόνα για να μεταφερθείτε στην περσινή δημοσίευση:
Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013
Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013
Ανακοίνωση
Αύριο Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου, θα σχολάσουμε 12:25, γιατί η κυρία Σοφία των αγγλικών ανήκει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και αύριο ο σύλλογός τους έχει εκλογές.
Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013
Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013
Μαθηματικά Δ΄ . Ενότητα 3. Κεφάλαιο 17 : Μετρώ και εκφράζω το μήκος
Πατήστε
στην παρακάτω εικόνα για να μεταφερθείτε στην περσινή δημοσίευση:
.jpg)
Μαθηματικά Δ΄ . Ενότητα 3. Κεφάλαιο 17 : Μετρώ και εκφράζω το μήκος from Xristos Xarmpis
Ανάπτυξη του μαθήματος από Δάσκαλο Κ
Ανάπτυξη του μαθήματος από Εγκύκλιος Παιδεία
Ανάπτυξη του μαθήματος από Δημοτικό Σχολείο Όσσας
Παιχνίδια από τον Αστερισμό της τρίτης Τάξης
Ανάπτυξη του μαθήματος από Δάσκαλο Κ
Ανάπτυξη του μαθήματος από Εγκύκλιος Παιδεία
Ανάπτυξη του μαθήματος από Δημοτικό Σχολείο Όσσας
Παιχνίδια από τον Αστερισμό της τρίτης Τάξης
Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013
Ιστορία Δ΄. Ενότητα 3 . Κεφάλαιο 19 . Η μάχη των Πλαταιών και η ναυμαχία της Μυκάλης
Πατήστε
στην παρακάτω εικόνα για να μεταφερθείτε στην περσινή δημοσίευση:
Ιστορία Δ΄. Ενότητα 3 . Κεφάλαιο 19 . Η μάχη των Πλαταιών και η ναυμαχία της Μυκάλης from Xristos Xarmpis
Ακούστε το μάθημα
Το ιστορικό
Ακούστε το μάθημα
Το ιστορικό
Ιστορία Δ΄ . Ενότητα 3 . Κεφάλαιο 18 . Η ναυμαχία της Σαλαμίνας
Πατήστε
στην παρακάτω εικόνα για να μεταφερθείτε στην περσινή δημοσίευση:
Ιστορία Δ΄ . Ενότητα 3 . Κεφάλαιο 18 . Η ναυμαχία της Σαλαμίνας from Xristos Xarmpis
Ακούστε το μάθημα¨
Η ναυμαχία της Σαλαμίνας και η τεράστια ιστορική της σημασία
Η ναυμαχία της Σαλαμίνας
Το ιστορικό της ναυμαχίας
Ακούστε το μάθημα¨
Η ναυμαχία της Σαλαμίνας και η τεράστια ιστορική της σημασία
Η ναυμαχία της Σαλαμίνας
Το ιστορικό της ναυμαχίας
Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013
Άγιος Νικόλαος, πολιούχος Αρχανών
Η ζωή του
Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης. Όμως, σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Από πολύ νωρίς είχε αφιερωθεί στα Θεία, μετά την μετάβασή του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του χειροτονήθηκε ιερέας. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο κι έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας. Όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι, δια θεϊκής αποκαλύψεως, αναγόρευσαν Αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο.
Από την θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση και επεξέτεινε τους αγώνες του για την προστασία των φτωχών και των απόρων ιδρύοντας νοσοκομεία και διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Προικισμένος με υψηλό χριστιανικό φρόνημα, θάρρος και ζωτικότητα εμψύχωνε τους διωκόμενους (από τους Ρωμαίους) χριστιανούς, διωκόμενος και εξοριζόμενος και ο ίδιος για τη στάση του αυτή.
Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέστη βασανιστήρια. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν προικισμένος με το χάρισμα της θαυματουργίας και έσωσε πολλούς ανθρώπους, και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του.
Αναφέρονται πλείστα θαύματα του Αγίου όπως η απελευθέρωση των τριών στρατηλατών, θεραπείες νοσούντων και αποκαταστάσεις φτωχών.
Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος
Το 325 μ.Χ έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, και καταπολέμησε τις διδασκαλίες του Αρείου. Λέγεται ότι κατά τη Σύνοδο χαστούκισε τον Άρειο και ο Μέγας Κωνσταντίνος τον φυλάκισε. Όταν επέστρεψε από τη Σύνοδο, συνέχισε το ποιμαντικό του έργο μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Η κοίμησή του
Ο άγιος Νικόλαος απεδήμησε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 343. Μετά την κοίμησή του ονομάστηκε «μυροβλύτης», καθώς τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο, όπως και άλλων αγίων. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα της Λυκίας έως και τον ενδέκατο αιώνα, όπου το 1087 κάποιοι ναύτες τα αφαίρεσαν και τα μετέφεραν στην Ιταλία, στην πόλη Μπάρι, όπου τοποθετήθηκαν στο Ναό του Αγίου Στεφάνου. Λέγεται ότι κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας άρχισε να αναβλύζει τόσο πολύ μύρο από τα ιερά λείψανα, που οι πιστοί το μάζευαν σε δοχεία για θεραπεία από διάφορες αρρώστιες, ενώ αρκετοί λιποθυμούσαν από την ευωδία του μύρου αυτού.
Η μνήμη του γιορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου τόσο από την Ορθόδοξη, όσο και από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.
Η μνήμη του γιορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου τόσο από την Ορθόδοξη, όσο και από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.
Άγιος Νικόλαος και Άγιος Βασίλης (Santa Claus)
Στη Δύση η γιορτή του αγίου Νικολάου, που λέγεται Santa Claus, συνδέεται με τα Χριστούγεννα και με την ανταλλαγή δώρων που γίνεται τότε. Και στην Ελλάδα ταυτίζεται η μορφή του Άγιου Βασίλη (Santa Claus) που φοράει κόκκινα ρούχα και έχει λευκή γενειάδα με τον Μέγας Βασίλειος άγιο Βασίλειο, στην ουσία όμως ο συμβολισμός αναφέρεται στον άγιο Νικόλαο και περιέχει στοιχεία από παγανιστικές, προχριστιανικές δοξασίες για τον "πατέρα του χιονιού" κτλ.
Υμνολογία
-
-
-
-
-
-
- Απολυτίκιο Αγίου Νικολάου
- (ήχος δ΄)
- "Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος
- εγκρατείας διδάσκαλον ανέδειξέ σε
- τη ποίμνη σου η των πραγμάτων αλήθεια
- δια τούτω εκτείσω τη ταπεινώσει τα υψηλά
- τη πτωχεία τα πλούσια.
- Πάτερ ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ
- σωθήναι τας ψυχάς ημών".
- Κοντάκιο Αγίου Νικολάου (ήχος γ΄)
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
- "Εν τοις Μύροις Άγιε, ιερουργός ενεδείχθης,
- του Χριστού γαρ όσιε, το ευαγγέλιο πληρώσας,
- έθηκας την ψυχήν σου υπέρ λαού σου,
- έσωσας τους αθώους εκ του θανάτου,
- δια τούτο ηγιάσθεις,
- ως μέγας μύστης του Θεού της χάριτος".
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
- Μεγαλυνάριο του Αγίου Νικολάου
- "Μύρων ιεράρχης προχειρισθείς
- μυριπνόοις έργοις κατεμύρισας
- αληθώς Μύρων επαρχίαν,
- διό και μύρα βλύζειν,
- Νικόλαε τρισμάκαρ,
- όντως ηξίωσαι.
-
-
-
-
-
Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82
Ένα λιοντάρι με πυρετό μαθαίνει να μην είναι κακό
Τίτλος: Ένα λιοντάρι με πυρετό μαθαίνει να μην είναι κακό
Συγγραφέας: Γιώτα Κοτσαύτη
ISBN: 978-618-5040-47-5
ISBN: 978-618-5040-47-5
Εικονογράφηση: Έφη Σωτηρίου
Επιμέλεια, Διορθώσεις: Ηρακλής Λαμπαδαρίου
Επιμέλεια, Διορθώσεις: Ηρακλής Λαμπαδαρίου
Σελιδοποίηση: Κωνσταντίνα
Χαρλαβάνη
Σύντομη περίληψη
Τι γίνεται όταν ένα μικροσκοπικό
περιπλανώμενο κουνούπι μεταφέρει το συνάχι του στον –μέχρι εκείνη τη στιγμή-
ακλόνητο βασιλιά των ζώων; Ένας απλός πυρετός θα οδηγήσει το αγέρωχο λιοντάρι
σε μία από τις βασικές αρχές της ζωής: η αγάπη και ο σεβασμός είναι αδύνατο να
συνυπάρξουν με το φόβο…
Με οδηγίες για 6+1 παραμυθοπαίχνιδα
(βασισμένα στη Γραμματική της Φαντασίας του Τζάνι Ροντάρι)
Το
συγκεκριμένο βιβλίο πετάει ελεύθερα στο Διαδίκτυο από τον Δεκέμβριο του 2013.
Ματή, το μαγικό ψιθύρισμα
Τίτλος: Ματή, το μαγικό ψιθύρισμα
Συγγραφέας: Θεοφάνης Θεοφάνους
ISBN: 978-618-5040-46-8
ISBN: 978-618-5040-46-8
Εικονογράφηση: Ραφαέλα Φαντασία
Επιμέλεια, Διορθώσεις: Ηρακλής Λαμπαδαρίου
Επιμέλεια, Διορθώσεις: Ηρακλής Λαμπαδαρίου
Σύνθεση εξωφύλλου: Θεοφάνης Θεοφάνους
Σελιδοποίηση: Μίνως-Αθανάσιος Καρυωτάκης
Σελιδοποίηση: Μίνως-Αθανάσιος Καρυωτάκης
Σύντομη περίληψη
Η αληθινή ιστορία ενός κοριτσιού που δε
δάμασε τα κύματα, δεν κατατρόπωσε μυθικά τέρατα σε μια νύχτα, δε χρίστηκε
ηρωίδα κανενός παραμυθιού! Απλά κατάφερε να ξεπεράσει τους φόβους και τους
δισταγμούς της, βλέποντας τη ζωή όπως ακριβώς είναι… υπέροχη!
Το
συγκεκριμένο βιβλίο πετάει ελεύθερα στο Διαδίκτυο από τον Δεκέμβριο του 2013.
Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013
3 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια ημέρα ατόμων με ειδικές ανάγκες
Ο Τάκης...
Όταν ήμουν στην Έκτη Δημοτικού έγινε κάτι
μαγικό....γνώρισα τον Τάκη! Ο Τάκης ήταν ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, κάποια
χρόνια μεγαλύτερος μου. Ήταν η μασκότ της περιοχής με την κακή,
κάκιστη έννοια.... Τα παιδιά τον κορόιδευαν...Οι μεγάλοι τον κορόιδευαν, όλοι
τον κορόιδευαν και τον περιγελούσαν κι έκαναν πλάκα με τον Τάκη.
Με τον τρόπο που μιλούσε ή προσπαθούσε να μιλήσει, με τις άναρθρες κραυγές του, με τις άτσαλες κινήσεις και τους μανιερισμούς του, με το γέλιο του και το ορθάνοιχτο στόμα του. Κι εκείνος γελούσε ακόμη περισσότερο προκαλώντας ακόμη περισσότερο τις κοροϊδίες και τα πειράγματα.
Ήταν η πρώτη ημέρα στην Έκτη τάξη και θυμάμαι την μαμά του Τάκη, να τον κρατά από το χέρι ολόκληρο άντρα και να μιλά με το δάσκαλο.
Έκλαιγε, έκλαιγε γοερά και θυμάμαι μια φράση που άκουσα στα κλεφτά "Θα γονατίσω εδώ μπροστά σας, να σας φιλήσω τα πόδια. Σας ικετεύω, σας παρακαλώ, σας παρακαλώ"....Δεν το ήξερα τότε, μα έβλεπα μια Ικέτιδα...
Αμέσως μετά ο Τάκης μπήκε στην τάξη με το δάσκαλο κι έγινε χαμός. Γέλια, φωνές, λες κι ήρθε το τσίρκο...Ο δάσκαλος δεν μας μάλωσε, δεν είπε τίποτε...έβαλε τον Τάκη να καθίσει στο πρώτο θρανίο και μας ανακοίνωσε πως κάθε λίγες ημέρες ένα νέο παιδί από όλους εμάς θα καθόταν δίπλα στον Τάκη και θα είχε την ευθύνη του, έτσι ώστε ο Τάκης να μην χάνει τα μαθήματα, να βρίσκει τα μολύβια και να μαζεύει τα πράγματα του, να έχει βοήθεια στο διάβασμα....
Φρίξαμε! Θα καθόμασταν μαζί με τον Τάκη; Μα ο Τάκης έχει σάλια. "Θα του μάθετε να τα σκουπίζει."
Μα ο Τάκης μας πειράζει, μας χτυπάει, μας ενοχλεί. "Θα σταματήσετε να τον πειράζετε, να τον χτυπάτε, να τον ενοχλείτε."
Μα ο Τάκης δεν ξέρει να διαβάζει καν..."Θα τον βοηθήσετε εσείς, να μάθει να διαβάζει..."
Κι έτσι εκείνη η τάξη στην Έκτη Δημοτικού εκείνη την αξέχαστη χρονιά...ανέλαβε τον Τάκη. Κάθισα κι εγώ μαζί του σαν ήρθε η σειρά μου και τον θυμάμαι τόσο χαρούμενο και γελαστό, τόσο γενναιόδωρο για τη βοήθεια, τόσο αγωνιστή και τόσο ευτυχισμένο...για πρώτη φορά!
Θυμάμαι να προσπαθώ να τον κάνω να πει το όνομα μου κι όταν τα κατάφερε τι απίθανο ήταν εκείνο το χειροκρότημα και το άναρθρο δυνατό του γέλιο με το λαμπερό πρόσωπο θα μου μείνει αξέχαστο!
Στο τέλος της χρονιάς ο Τάκης είχε μάθει να διαβάζει, μάζευε τα πράγματα του και πάντα ερχόταν προετοιμασμένος για την επόμενη ημέρα και το πιο σημαντικό είχε φίλους. Έπαιζε μαζί με τα αγόρια ποδόσφαιρο και με τα κορίτσια κυνηγητό κι αν και ήταν άτσαλος και αργός πάντα ήταν μαζί μας στα ομαδικά παιχνίδια. Έκανε για πρώτη φορά παρέλαση, περήφανος κι όλοι τον χειροκροτούσαν παρόλο που έχανε το βήμα του, επιτέλους αποδεκτός μπροστά σε όλους εκείνους που τον είχαν σαν παιχνίδι.
Στο τέλος της χρονιάς ο Τάκης ήταν ο προστατευόμενος μας, κανείς δεν τον πείραζε, κανείς δεν τον ενοχλούσε, δεν ανεχόμασταν λέξη για εκείνον...Ο Τάκης είχε γίνει από ιδιαίτερος ξεχωριστός...Σπάνιος κι ήταν δικός μας και νιώθαμε κι εμείς ξεχωριστοί μαζί του.
Με τον τρόπο που μιλούσε ή προσπαθούσε να μιλήσει, με τις άναρθρες κραυγές του, με τις άτσαλες κινήσεις και τους μανιερισμούς του, με το γέλιο του και το ορθάνοιχτο στόμα του. Κι εκείνος γελούσε ακόμη περισσότερο προκαλώντας ακόμη περισσότερο τις κοροϊδίες και τα πειράγματα.
Ήταν η πρώτη ημέρα στην Έκτη τάξη και θυμάμαι την μαμά του Τάκη, να τον κρατά από το χέρι ολόκληρο άντρα και να μιλά με το δάσκαλο.
Έκλαιγε, έκλαιγε γοερά και θυμάμαι μια φράση που άκουσα στα κλεφτά "Θα γονατίσω εδώ μπροστά σας, να σας φιλήσω τα πόδια. Σας ικετεύω, σας παρακαλώ, σας παρακαλώ"....Δεν το ήξερα τότε, μα έβλεπα μια Ικέτιδα...
Αμέσως μετά ο Τάκης μπήκε στην τάξη με το δάσκαλο κι έγινε χαμός. Γέλια, φωνές, λες κι ήρθε το τσίρκο...Ο δάσκαλος δεν μας μάλωσε, δεν είπε τίποτε...έβαλε τον Τάκη να καθίσει στο πρώτο θρανίο και μας ανακοίνωσε πως κάθε λίγες ημέρες ένα νέο παιδί από όλους εμάς θα καθόταν δίπλα στον Τάκη και θα είχε την ευθύνη του, έτσι ώστε ο Τάκης να μην χάνει τα μαθήματα, να βρίσκει τα μολύβια και να μαζεύει τα πράγματα του, να έχει βοήθεια στο διάβασμα....
Φρίξαμε! Θα καθόμασταν μαζί με τον Τάκη; Μα ο Τάκης έχει σάλια. "Θα του μάθετε να τα σκουπίζει."
Μα ο Τάκης μας πειράζει, μας χτυπάει, μας ενοχλεί. "Θα σταματήσετε να τον πειράζετε, να τον χτυπάτε, να τον ενοχλείτε."
Μα ο Τάκης δεν ξέρει να διαβάζει καν..."Θα τον βοηθήσετε εσείς, να μάθει να διαβάζει..."
Κι έτσι εκείνη η τάξη στην Έκτη Δημοτικού εκείνη την αξέχαστη χρονιά...ανέλαβε τον Τάκη. Κάθισα κι εγώ μαζί του σαν ήρθε η σειρά μου και τον θυμάμαι τόσο χαρούμενο και γελαστό, τόσο γενναιόδωρο για τη βοήθεια, τόσο αγωνιστή και τόσο ευτυχισμένο...για πρώτη φορά!
Θυμάμαι να προσπαθώ να τον κάνω να πει το όνομα μου κι όταν τα κατάφερε τι απίθανο ήταν εκείνο το χειροκρότημα και το άναρθρο δυνατό του γέλιο με το λαμπερό πρόσωπο θα μου μείνει αξέχαστο!
Στο τέλος της χρονιάς ο Τάκης είχε μάθει να διαβάζει, μάζευε τα πράγματα του και πάντα ερχόταν προετοιμασμένος για την επόμενη ημέρα και το πιο σημαντικό είχε φίλους. Έπαιζε μαζί με τα αγόρια ποδόσφαιρο και με τα κορίτσια κυνηγητό κι αν και ήταν άτσαλος και αργός πάντα ήταν μαζί μας στα ομαδικά παιχνίδια. Έκανε για πρώτη φορά παρέλαση, περήφανος κι όλοι τον χειροκροτούσαν παρόλο που έχανε το βήμα του, επιτέλους αποδεκτός μπροστά σε όλους εκείνους που τον είχαν σαν παιχνίδι.
Στο τέλος της χρονιάς ο Τάκης ήταν ο προστατευόμενος μας, κανείς δεν τον πείραζε, κανείς δεν τον ενοχλούσε, δεν ανεχόμασταν λέξη για εκείνον...Ο Τάκης είχε γίνει από ιδιαίτερος ξεχωριστός...Σπάνιος κι ήταν δικός μας και νιώθαμε κι εμείς ξεχωριστοί μαζί του.
Την τελευταία ημέρα στο σχολείο, θυμάμαι την μαμά του Τάκη. Κρατούσε στα χέρια της τα χέρια του δασκάλου, είχε το πρόσωπο της κολλημένο σε εκείνα τα ντροπαλά του χέρια, τα φιλούσε κι έκλαιγε κι έκλαιγε με λυγμούς, ψιθυρίζοντας "ευχαριστώ, ευχαριστώ...".
Ήταν η τελευταία του χρονιά στο σχολείο...η Έκτη Δημοτικού. Δεν πήγε ποτέ στο γυμνάσιο ο Τάκης...Η μαμά μου ακόμη τον θυμάται και κλαίει κι ακόμη θυμόμαστε εκείνον το δάσκαλο, τον καταπληκτικό εκείνο άνθρωπο που μας έκανε το μεγαλύτερο δώρο που μπορούσε να κάνει ένας δάσκαλος...Μας έκανε υπεύθυνους ανθρώπους. Μας έκανε ανθρώπους!!!
Εκείνον τον απίθανο μπουρλοτιέρη που έβαλε φωτιά στα όνειρα μας...Δραγανίδης ήταν το όνομα του. Δεν έχω γράψει ποτέ μου ονόματα μα θα κάνω μιαν εξαίρεση για αυτόν τον ξεχωριστό παιδαγωγό. Ο κύριος Δραγανίδης...νέος, ξανθός, μουσάτος, ψηλός, αδύνατος κι όμορφος, σαν το Χριστό τον ίδιο. Όπου κι αν είσαι δάσκαλε, καλή σου ώρα και σε ευχαριστώ!
Πριν λίγα χρόνια γεννήθηκαν τα παιδιά μας
κι ήμασταν ευτυχισμένοι πολύ....μα για ένα αγαπημένο μας ζευγάρι η ευτυχία είχε
πίκρα και πόνο όταν διαπιστώθηκε πως ο πανέμορφος γιος τους μεγαλώνοντας ανέπτυσσε
κάποιες ιδιαιτερότητες στην νοητική και κινητική του ανάπτυξη...
Ο δρόμος είναι ατελείωτος για το γονιό...μα όλα τα μπορεί για το παιδί του. Μαθαίνει πως ο δρόμος έχει αγώνα και προχωρά προσπερνώντας εμπόδια...ιδιαίτερα στη χώρα μας κι εκεί που όλα μπαίνουν σε ένα ρυθμό και ο γονιός χαλαρώνει λίγο, έρχεται η ώρα το παιδί να μπει στην Δημόσια Εκπαίδευση...και ο γονιός να γίνει, η μαμά του Τάκη!
Έτσι με φρίκη διαπιστώσαμε εν έτη 2.00και πολύ κάτι...γονείς να μαζεύουν υπογραφές για να φύγει από τα νήπια το ιδιαίτερο παιδί που ρίχνει το επίπεδο Χάρβαρντ των παιδιών τους...Ένα παιδί γελαστό κι ήσυχο, χωρίς ίχνος επιθετικότητας, που το μόνο του έγκλημα ήταν πως ήταν αργό και καθυστερούσε το ρυθμό στην τάξη. Και ξαφνιαστήκαμε ακόμη περισσότερο, γιατί αυτοί οι γονείς που έβαλαν τις υπογραφές τους...δεν μας ήταν άγνωστοι.
Ζήσαμε τους φίλους μας να αντιστέκονται, να παλεύουν με ένα θηρίο...Το σύστημα και το σύστημα να νικά...ξανά και ξανά!
Ζήσαμε δασκάλους μικρούς, μικρότερους των περιστάσεων, να μην θέλουν να παλέψουν για ένα παιδί που έχει ανάγκη, πολλή μεγαλύτερη από τα υπόλοιπα νήπια του επιπέδου Χάρβαρντ, που ήξεραν κιόλας να κόβουν, να κολλούν και να λένε βου - α, βα! πολύ πιο γρήγορα από εκείνον...τον μικρό ξεχωριστό γιο των φίλων μας...
Και τα κατάφεραν! Τον έδιωξαν...
Κι οι γονείς συντετριμμένοι σαν τη μαμά του Τάκη έψαχναν να βρουν κάποιον...κάποιον γενναίο, κάποιον με όραμα...κάποιον άνθρωπο...Και βρήκαν.
Βρήκαν πολλούς!Γιατί υπάρχουν...
Θυμάμαι τη φίλη μου, τη μαμά, με πόση αξιοπρέπεια να στέκεται μπρος μου με τα μάτια θολά λέγοντας μου " Κάθε αρχή της χρονιάς ο ίδιος αγώνας...Κάθε αρχή της χρονιάς τρέμω..."
Τρέμει γιατί στην χώρα αυτή δεν υπάρχει σχέδιο ή πρόγραμμα για τους ιδιαίτερους ανθρώπους.
Ελπίζεις να πέσεις σε καλό δάσκαλο, σε καλό διευθυντή, σε καλό άνθρωπο...
Το αγόρι μας τα κατάφερε κι έμαθε να γράφει και να διαβάζει και να μιλάει και να λύνει μαθηματικές ασκήσεις, γιατί έχει για μαμά, "την μαμά του Τάκη"...και για δασκάλους ανθρώπους μα Α κεφαλαίο....
Ο δρόμος είναι ατελείωτος για το γονιό...μα όλα τα μπορεί για το παιδί του. Μαθαίνει πως ο δρόμος έχει αγώνα και προχωρά προσπερνώντας εμπόδια...ιδιαίτερα στη χώρα μας κι εκεί που όλα μπαίνουν σε ένα ρυθμό και ο γονιός χαλαρώνει λίγο, έρχεται η ώρα το παιδί να μπει στην Δημόσια Εκπαίδευση...και ο γονιός να γίνει, η μαμά του Τάκη!
Έτσι με φρίκη διαπιστώσαμε εν έτη 2.00και πολύ κάτι...γονείς να μαζεύουν υπογραφές για να φύγει από τα νήπια το ιδιαίτερο παιδί που ρίχνει το επίπεδο Χάρβαρντ των παιδιών τους...Ένα παιδί γελαστό κι ήσυχο, χωρίς ίχνος επιθετικότητας, που το μόνο του έγκλημα ήταν πως ήταν αργό και καθυστερούσε το ρυθμό στην τάξη. Και ξαφνιαστήκαμε ακόμη περισσότερο, γιατί αυτοί οι γονείς που έβαλαν τις υπογραφές τους...δεν μας ήταν άγνωστοι.
Ζήσαμε τους φίλους μας να αντιστέκονται, να παλεύουν με ένα θηρίο...Το σύστημα και το σύστημα να νικά...ξανά και ξανά!
Ζήσαμε δασκάλους μικρούς, μικρότερους των περιστάσεων, να μην θέλουν να παλέψουν για ένα παιδί που έχει ανάγκη, πολλή μεγαλύτερη από τα υπόλοιπα νήπια του επιπέδου Χάρβαρντ, που ήξεραν κιόλας να κόβουν, να κολλούν και να λένε βου - α, βα! πολύ πιο γρήγορα από εκείνον...τον μικρό ξεχωριστό γιο των φίλων μας...
Και τα κατάφεραν! Τον έδιωξαν...
Κι οι γονείς συντετριμμένοι σαν τη μαμά του Τάκη έψαχναν να βρουν κάποιον...κάποιον γενναίο, κάποιον με όραμα...κάποιον άνθρωπο...Και βρήκαν.
Βρήκαν πολλούς!Γιατί υπάρχουν...
Θυμάμαι τη φίλη μου, τη μαμά, με πόση αξιοπρέπεια να στέκεται μπρος μου με τα μάτια θολά λέγοντας μου " Κάθε αρχή της χρονιάς ο ίδιος αγώνας...Κάθε αρχή της χρονιάς τρέμω..."
Τρέμει γιατί στην χώρα αυτή δεν υπάρχει σχέδιο ή πρόγραμμα για τους ιδιαίτερους ανθρώπους.
Ελπίζεις να πέσεις σε καλό δάσκαλο, σε καλό διευθυντή, σε καλό άνθρωπο...
Το αγόρι μας τα κατάφερε κι έμαθε να γράφει και να διαβάζει και να μιλάει και να λύνει μαθηματικές ασκήσεις, γιατί έχει για μαμά, "την μαμά του Τάκη"...και για δασκάλους ανθρώπους μα Α κεφαλαίο....
All diferent - all
equal! by Petronella
Όμως... όλα αυτά τα έγραψα για άλλο λόγο...γιατί έρχεται η ώρα του θερισμού και μπορεί να γεννήσεις ένα φυσιολογικό υγιέστατο πανέμορφο στα μάτια σου παιδί μα να είσαι προσεκτικός και ταπεινός...γιατί η ζωή έχει γυρίσματα πολλά.
Τα παιδιά βρίσκουν τον τρόπο να περιθωριοποιήσουν, να κοροϊδέψουν, να ταπεινώσουν...και σήμερα μπορεί να είναι διαφορετικός ο Τάκης, μα αύριο ποιος ξέρει ίσως να είναι διαφορετικό το δικό μας παιδί....
Για πολλούς και ασήμαντους λόγους...Δεν χρειάζεται να είναι κάτι σοβαρό, μην νομίζουμε πως μόνο τα σοβαρά μας κάνουν ιδιαίτερους...Στα μάτια των παιδιών, το δικό μας παιδί, μπορεί να είναι διαφορετικό ή ιδιαίτερο γιατί έχει μακριά μαλλιά, γιατί μιλά πολύ αργά ή πολύ γρήγορα, γιατί τσεβδίζει, γιατί κλαίει πολύ ή γιατί είναι φωνακλάδικο, γιατί είναι φαφούτικο, γιατί είναι γκρινιάρικο, γιατί παριστάνει το μάγκα, γιατί είναι κοντύτερο ή ψηλότερο από τα παιδιά της ηλικίας του, γιατί είναι παχουλό, ή πολύ αδύνατο, γιατί δεν μπορεί να τρέξει γρήγορα, γιατί δεν μπορεί να βάλει καλάθι στο μπάσκετ, γιατί το θεωρούν άσχημο, γιατί δεν μπορεί να διαβάσει το ίδιο καλά ή γρήγορα με τα υπόλοιπα παιδιά, γιατί δυσκολεύεται στα μαθήματα, γιατί είναι πιο σκούρο το δέρμα του ή πιο ανοιχτό...ποιος ξέρει;
Τα παιδιά βρίσκουν λόγους για να γίνουν σκληρά με τη διαφορετικότητα και τότε...θα έρθει η σειρά μας να νιώσουμε το περιθώριο μέσω του παιδιού μας....Θα νιώσουμε τον πόνο και την απόγνωση και τότε θα γίνουμε "η μαμά του Τάκη"! κι ίσως αυτό να είναι παροδικό μιας και το παιδί μας μπορεί να αλλάξει, να ψηλώσει, να αδυνατίσει, να κόψει τα μαλλιά του και να μην είναι πια διαφορετικό...όμως ο Τάκης θα είναι για πάντα Τάκης κι η μαμά του θα έχει για πάντα να αντιμετωπίζει γονείς σαν εμάς που θεωρούμε τα παιδιά μας ανώτερα και σημαντικότερα και μπορεί να ξεχάσουμε πως είμαστε άνθρωποι και να γίνουμε...κάτι άλλο. Τότε θα έχει έρθει για εμάς η ώρα του θερισμού...
Όχι, η ζωή δεν εκδικείται, η ζωή εκπαιδεύει και για κάποιους, ήρθε...η ώρα της εκπαίδευσης. Η ζωή θα βρει τρόπο να μας εκπαιδεύσει...κι ας μην χρειαστεί αυτό να γίνει με πόνο. Οπότε ας κάνουμε χρήσιμη μια σκληρή εμπειρία, ας εκπαιδευτούμε κι ας εκπαιδεύσουμε κι εμείς τα παιδιά μας στο να αποδέχονται την διαφορετικότητα. Μόνον έτσι θα μάθουν να αναγνωρίζουν την περιθωριοποίηση για να την αποφεύγουν είτε ως θύτες, είτε ως θύματα, είτε ως απλοί παρατηρητές.
Έχε το νου σου λοιπόν,
γιατί όλα στη ζωή αλλάζουν...Να το θυμάσαι κάθε φορά που δεν θέλεις έναν Τάκη
να σταθεί δίπλα στο τέλειο πλάσμα σου... Να θυμάσαι πως ίσως έρθει η
στιγμή να δοκιμαστείς και να δοκιμαστείς σκληρά, πολύ σκληρότερα από όσο αξίζει
σε άνθρωπο και σε γονιό και... τι θα γίνει τότε; Τι θα γίνει αν το
πλάσμα σου σταματήσει να είναι "τέλειο"; Τι θα γίνει αν η ζωή θελήσει
εσύ αύριο να είσαι η "μαμά του Τάκη"; Ικέτιδα στα πόδια ενός
ξένου;
Με τεράστιο σεβασμό στις μαμάδες του κάθε Τάκη και πάνω από όλα σε εσένα...φίλη, γενναία μαμά του γενναίου σου παιδιού....
Καλό μήνα αγαπημένοι...Αισθάνομαι πελώρια συγκίνηση σήμερα με αυτό το θέμα που ανακίνησε μνήμες και συναισθήματα πολλά...Είμαστε όλοι γονείς του Τάκη...
Κατερίνα
Με τεράστιο σεβασμό στις μαμάδες του κάθε Τάκη και πάνω από όλα σε εσένα...φίλη, γενναία μαμά του γενναίου σου παιδιού....
Καλό μήνα αγαπημένοι...Αισθάνομαι πελώρια συγκίνηση σήμερα με αυτό το θέμα που ανακίνησε μνήμες και συναισθήματα πολλά...Είμαστε όλοι γονείς του Τάκη...
Κατερίνα
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Όταν µε κοιτάς από ψηλά. Λίγο ύψος µας χωρίζει.
Τίποτα άλλο. Κάτσε δίπλα µου.
Μην αποστρέφεσαι το καροτσάκι µου γιατί είναι η απόληξη της µέσης µου.
Η προέκταση του σώµατος µου. Με αυτό πορεύοµαι πλέον, το διάλεξα και µε
διάλεξε.
Ναι έγινε κατά ανάγκη, αλλά έγινε.
Και µην ξεχνάς ότι µπορεί να συµβεί στον καθένα µας.
∆εν περιµένεις ότι µπορεί ποτέ να σου τύχει.
Απλά συµβαίνει…
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Όταν µε λυπάσαι και µου φέρεσαι µε οίκτο.
∆ε θέλω στεναχώρια µόνο την αποδοχή σου ζητάω.
Μη µε επιβραβεύεις για κάθε µικρή µου προσπάθεια.
Μπορώ να κάνω πολλά, αλλά αργώ, δώσε µου χρόνο και χώρο
Και θα εκπλαγείς πίστεψε µε.
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Κάθε που παρκάρεις στο πάρκιγκ µου. ∆εν το επιδιώκω αλλά µου βγαίνει οργή και απογοήτευση.
Συναισθήµατα που ένιωσα τότε που κατάλαβα ότι τα κάτω άκρα µου ήταν νεκρά και δε θα περπατούσα ξανά.
Και να ξέρεις ότι έχω καταβάλει µεγάλη προσπάθεια να τα σβήσω και να νιώθω καλά.
Οπότε είναι αµαρτία να µου τα
επαναφέρεις. Σκέψου, εσύ έχεις πιο πολλές επιλογές από µένα.
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Όταν έρχοµαι να σου ζητήσω δουλειά. Το επίδοµα δεν αρκεί και το µυαλό και τα χέρια µου λειτουργούν. Να µου δώσεις
µία ευκαιρία σου ζητώ και δε θα σε απογοητεύσω. Όπως το κάνεις εσύ όταν ακούς ότι είµαι σε καροτσάκι και µε απορ-
ρίπτεις πριν καν µε συναντήσεις. Μόνο όταν επιδοτείσαι για κανένα πρόγραµµα µε θυµάσαι.
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Κάθε φορά που σε φλερτάρω και εσύ µε αποφεύγεις.
Εστίασε σε µένα, στα αισθήµατα και στην προσωπικότητα µου.
Και εγώ µπορώ να ερωτευτώ, να αγαπήσω και να δοθώ ίσως περισσότερο από άλλους. Και µετά να ξέρεις εκτιµώ πιο
πολύ τώρα κάποια πράµατα που φαίνονται ασήµαντα. Τα εκτιµώ γιατί κάποτε κινδύνευσα να τα χάσω.
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Όταν σκέφτεσαι τις νύχτες που θα περάσουµε µαζί. Με ενοχλεί να σε βλέπω να κολλάς στις προκαταλήψεις. Ντρέποµαι
κάθε φορά που είµαι αναγκασµένος να απολογηθώ για τον αντρισµό µου. Ναι και εγώ µπορώ να το ξέρεις. Ίσως και πιο
καλά και από άλλους που δεν είναι ανάπηροι. Λόγω του ύψους της βλάβης της σπονδυλικής µου στήλης ή λόγω της επι-
στήµης.
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Μόνο λίγο ύψος µας χωρίζει.
Τίποτα, µα τίποτα άλλο…
Όταν µε κοιτάς από ψηλά. Λίγο ύψος µας χωρίζει.
Τίποτα άλλο. Κάτσε δίπλα µου.
Μην αποστρέφεσαι το καροτσάκι µου γιατί είναι η απόληξη της µέσης µου.
Η προέκταση του σώµατος µου. Με αυτό πορεύοµαι πλέον, το διάλεξα και µε
διάλεξε.
Ναι έγινε κατά ανάγκη, αλλά έγινε.
Και µην ξεχνάς ότι µπορεί να συµβεί στον καθένα µας.
∆εν περιµένεις ότι µπορεί ποτέ να σου τύχει.
Απλά συµβαίνει…
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Όταν µε λυπάσαι και µου φέρεσαι µε οίκτο.
∆ε θέλω στεναχώρια µόνο την αποδοχή σου ζητάω.
Μη µε επιβραβεύεις για κάθε µικρή µου προσπάθεια.
Μπορώ να κάνω πολλά, αλλά αργώ, δώσε µου χρόνο και χώρο
Και θα εκπλαγείς πίστεψε µε.
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Κάθε που παρκάρεις στο πάρκιγκ µου. ∆εν το επιδιώκω αλλά µου βγαίνει οργή και απογοήτευση.
Συναισθήµατα που ένιωσα τότε που κατάλαβα ότι τα κάτω άκρα µου ήταν νεκρά και δε θα περπατούσα ξανά.
Και να ξέρεις ότι έχω καταβάλει µεγάλη προσπάθεια να τα σβήσω και να νιώθω καλά.
Οπότε είναι αµαρτία να µου τα
επαναφέρεις. Σκέψου, εσύ έχεις πιο πολλές επιλογές από µένα.
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Όταν έρχοµαι να σου ζητήσω δουλειά. Το επίδοµα δεν αρκεί και το µυαλό και τα χέρια µου λειτουργούν. Να µου δώσεις
µία ευκαιρία σου ζητώ και δε θα σε απογοητεύσω. Όπως το κάνεις εσύ όταν ακούς ότι είµαι σε καροτσάκι και µε απορ-
ρίπτεις πριν καν µε συναντήσεις. Μόνο όταν επιδοτείσαι για κανένα πρόγραµµα µε θυµάσαι.
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Κάθε φορά που σε φλερτάρω και εσύ µε αποφεύγεις.
Εστίασε σε µένα, στα αισθήµατα και στην προσωπικότητα µου.
Και εγώ µπορώ να ερωτευτώ, να αγαπήσω και να δοθώ ίσως περισσότερο από άλλους. Και µετά να ξέρεις εκτιµώ πιο
πολύ τώρα κάποια πράµατα που φαίνονται ασήµαντα. Τα εκτιµώ γιατί κάποτε κινδύνευσα να τα χάσω.
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Όταν σκέφτεσαι τις νύχτες που θα περάσουµε µαζί. Με ενοχλεί να σε βλέπω να κολλάς στις προκαταλήψεις. Ντρέποµαι
κάθε φορά που είµαι αναγκασµένος να απολογηθώ για τον αντρισµό µου. Ναι και εγώ µπορώ να το ξέρεις. Ίσως και πιο
καλά και από άλλους που δεν είναι ανάπηροι. Λόγω του ύψους της βλάβης της σπονδυλικής µου στήλης ή λόγω της επι-
στήµης.
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Μόνο λίγο ύψος µας χωρίζει.
Τίποτα, µα τίποτα άλλο…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)